Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε ενδελεχώς στο δάσος και σε εκείνους τους “εχθρούς” του που έχουν να κάνουν με απόλυτα φυσικά αίτια. Στο παρόν δεύτερο μέρος του άρθρου μας θα διερευνήσουμε εκείνες τις ενέργειες που στρέφονται ενάντια στο δάσος, εχθροί τους δάσους που έχουν να κάνουν με ανθρώπινες δραστηριότητες.
Η αποψίλωση των δασών
Ιδιαίτερα καταστροφική είναι η αποψίλωση των δασών που δυστυχώς δεν έχει σταματήσει και γίνεται ακόμα και στις ημέρες μας. Τα αίτια της αποψίλωσης των δασών είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Ως κύρια αιτία της εκτεταμένης καταστροφής των δασών, ακόμα και με φωτιές που ανάβονται για τον σκοπό αυτό, είναι μέσω των εμπρησμών, η δημιουργία νέων εκτάσεων, οι οποίες θα αποδοθούν στην γεωργία και στην κτηνοτροφία ή θα καταπατηθούν για άλλες χρήσεις.
Δηλαδή, καταστρέφεται το δάσος προκειμένου να δοθούν νέες εκτάσεις προς γεωργική εκμετάλλευση. Αυτό είχε συμβεί στο παρελθόν σε πολλές χώρες του κόσμου και στις ημέρες μας συνεχίζεται να γίνεται το ίδιο.
Δυστυχώς η συστηματική αποψίλωση των δασών παραμένει κυβερνητική επιλογή σε χώρες όπως η Βραζιλία. Εκεί η καταστροφή των τροπικών δασών του Αμαζονίου είναι συνεχόμενη και οργανωμένη, προκειμένου γρήγορα και με μικρό κόστος να δοθούν μεγάλες εκτάσεις σε ακτήμονες, προς γεωργική εκμετάλλευση.
Επίσης για την δημιουργία νέων βοσκοτόπων, την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας καθώς και για οικιστική ανάπτυξη, γίνεται μαζικά αυθαίρετη υλοτόμηση των δένδρων αδιακρίτως. Στα σημεία των δασών που δεν βοηθάει η μορφολογία του εδάφους την γρήγορη υλοτόμηση, γίνονται προσχεδιασμένοι εμπρησμοί των δασών σε μεγάλες εκτάσεις. Αυτή η καταστροφή που γίνεται στην Βραζιλία, είναι ανυπολόγιστη και επηρεάζει το κλίμα όλης της γης, γιατί τα δάση του Αμαζονίου είναι ο παγκόσμιος πνεύμονας.
Σε χώρες και περιφέρειες του τρίτου κόσμου, με χαμηλά επίπεδα εισοδημάτων, γίνονται σε μεγάλη έκταση αποψιλώσεις των δασών προκειμένου να χρησιμοποιηθεί η ξυλεία αυτή για τις ανάγκες θέρμανσης των κατοίκων που διαβιούν κοντά στα δάση. Επίσης, χρησιμοποιούνται μεγάλες ποσότητες από την ξυλεία αυτή για την κατασκευή καταλυμάτων και γεωργικών κτισμάτων.
Οι πολεμικές συρράξεις
Από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας, ο πόλεμος ήταν πάντα καταστροφικός εκτός των άλλων και για το δασικό πλούτο των εμπόλεμων χωρών.
Είναι γνωστές από την ιστορία δεκάδες μεγάλες καταστροφές δασών που έγιναν κατά την διάρκεια πολεμικών συγκρούσεων.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, εκτός όλων των άλλων δεινών που προκάλεσε στην ανθρωπότητα, υπήρξε ιδιαίτερα καταστροφικός και για τα δάση.
Οι καταστροφές που έγιναν τότε στα δάση, ήταν εκτεταμένες και πέρασαν πολλά χρόνια, ενώ έγιναν σε πολλές περιοχές και μεγάλες αναδασώσεις, προκειμένου να επανέλθουν τα δάση, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, στην πρότερή τους κατάσταση.
Στον πόλεμο του Βιετνάμ, είδαμε από τους Αμερικανούς την εκτεταμένη χρήση εμπρηστικών βομβών που χρησιμοποιήθηκαν από την αεροπορία τους σε μεγάλη έκταση, με σκοπό να καούν τα δάση όπου ευρίσκοντο οι δυνάμεις και οι βάσεις των Βιετκόνγκ και να τους εξουδετερώσουν.
Οι ζημιές που έγιναν τότε εκεί, ήταν ανυπολόγιστες.
Επιπλέον στον ίδιο πόλεμο, οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν ειδικά χημικά, τα οποία έριχναν από τα αεροπλάνα τους, προκειμένου να ξεραθούν τα δάση όπου ευρίσκοντο οι αντίπαλοί τους και να αποκαλυφθούν οι θέσεις τους. Δυστυχώς με αυτά τα καταστροφικά χημικά, που ράντισαν οι Αμερικανοί τα δάση λόγω του πολέμου, ξεράθηκαν μεγάλες εκτάσεις δασών σε σύντομο χρόνο, μεγιστοποιώντας έτσι την καταστροφή.
Η κλιματική αλλαγή
Ιδιαίτερα καταστροφικές συνέπειες και για τα δάση, προκαλεί μεταξύ και των πολλών άλλων δεινών, η κλιματική αλλαγή.
Η αύξηση των θερμοκρασιών και της παρατεταμένης ξηρασίας σε πολλές χώρες της γης, που δεν είχαν αντιμετωπιστεί ποτέ στο παρελθόν προβλήματα από δασικές πυρκαγιές, αυτό δυστυχώς, έγινε σύνηθες φαινόμενο.
Κάθε καλοκαίρι συμβαίνει διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Σιβηρία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και τμήματα της Ασιατικής Ρωσίας, η Αυστραλία κλπ που τα τελευταία καλοκαίρια αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα μεγάλων και ανεξέλεγκτων πυρκαγιών.
Στις μεσογειακές χώρες που υπήρχαν από παλιά προβλήματα πυρκαγιών, κάθε καλοκαίρι, η κλιματική αλλαγή με την μεγάλη αύξηση των θερμοκρασιών, τις πολύμηνες ξηρασίες και όλες τις δυσμενείς συνέπειές της, γιγάντωσε και όξυνε υπέρμετρα την πληγή των δασικών πυρκαγιών.
Όλες οι χώρες, παρά την προσπάθειά τους να ενισχύσουν τους μηχανισμούς πρόληψης και κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών, βρέθηκαν ουσιαστικά ανήμπορες να αντιμετωπίσουν το τεράστια αυτό πρόβλημα.
Πλέον λόγω της διαρκούς και πολύμηνης ξηρασίας, έχουν να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα και σε μεγάλες εκτάσεις πολλές εστίες πυρκαγιάς την ίδια χρονική στιγμή.
Αυτό φυσικά δημιουργεί σοβαρότατο πρόβλημα έγκαιρης αντιμετώπισης και επάρκειας των μέσων και των δυνάμεων κατάσβεσης των μετώπων της φωτιάς. Το είδαμε σε πολλές χώρες, με οδυνηρά αποτελέσματα.
Το νομοθετικό πλαίσιο για τα δάση
Σε πολλές χώρες του κόσμου, η υπάρχουσα νομοθεσία που έχει θεσπιστεί από τα κράτη για τα δάση, μπορεί να είναι ατελής ή με κενά.
Αυτά τα κενά και τις ατέλειες των νόμων του κάθε κράτους, εκμεταλλεύονται διάφοροι με οικονομικά συμφέροντα, οι οποίοι προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους δεν διστάζουν να καταστρέφουν το δάσος συνήθως με εμπρησμούς.
Σκοπός των συμφερόντων αυτών μετά την καταστροφή του δάσους και την καταπάτηση, μπορεί να είναι η οικοπεδοποίηση και οικιστική εκμετάλλευση, η γεωργική και κτηνοτροφική εκμετάλλευση κλπ.
Σε πολλές χώρες μετά την καταστροφή του δάσους, έρχεται η αλλαγή χρήσης της γης για πολλούς λόγους, όπως είναι οι εξορύξεις μεταλλευμάτων, τα λατομεία, οι τουριστικές εγκαταστάσεις κλπ. Παγκοσμίως δηλαδή καταστρέφουν το δάσος γιατί τους εμποδίζει στους στόχους τους, που συνήθως έχουν οικονομικό υπόβαθρο.
Στα κρίσιμα σημεία της νομοθετικής προστασίας των δασών και των αναδασώσεων των καμένων εκτάσεων, πρέπει τα κράτη να επικεντρώνουν την προσπάθειά τους με νόμους που τελικά να μην είναι δασοκτόνοι αλλά να προστατεύουν το δάσος και την μελλοντική του επιβίωση, ακόμα και μετά από καταστροφές.
Απαραίτητα και ξεκάθαρα, θα πρέπει το νομοθετικό πλαίσιο του κάθε κράτους να καθιστά, με αυστηρότητα, σαφές και αδιαπραγμάτευτο ότι οποιαδήποτε δασική έκταση κάηκε, θα παραμείνει για πάντα χαρακτηρισμένη σαν δάσος και δεν θα αλλάξει για κανένα λόγο η χρήση της. Αυτό πρέπει όχι μόνο να νομοθετείται, αλλά με αυστηρότητα να εφαρμόζεται στην πράξη και να περιφρουρείται χωρίς εξαιρέσεις.
Είναι αναγκαίο αυτό να γίνει άμεσα, τουλάχιστον σε όλα τα μεσογειακά κράτη, τα οποία λόγω της κλιματικής αλλαγής κάθε καλοκαίρι πλήττονται από μεγάλης διάρκειας καύσωνες και υπερβολικές ξηρασίες, με αποτέλεσμα τις συχνές και εκτεταμένες δασικές φωτιές.
Οι καταστροφές των δασών των μεσογειακών χωρών είναι ιδιαίτερα αυξημένες τα τελευταία χρόνια και πολύ επικίνδυνες για ανθρώπινες ζωές, οικισμούς, καλλιέργειες, επιχειρήσεις, υποδομές κλπ.
Η κατάσβεση των πυρκαγιών αυτών, είναι δύσκολη και επίπονη γιατί τα δάση στις χώρες αυτές καλύπτονται κυρίως από πεύκη. Η πεύκη είναι ιδιαίτερα εύφλεκτη και δύσκολη στην κατάσβεση γιατί μεταδίδει την φωτιά με ένταση γρήγορα και σε μεγάλες εκτάσεις προς κάθε κατεύθυνση.
Οι φλεγόμενες κουκουνάρες επιβαρύνουν έντονα την κατάσταση και μεγαλώνουν γρήγορα το μέτωπο της πυρκαγιάς σε μεγαλύτερες ακόμα αποστάσεις.
Παράνομες υλοτομίες
Παράδειγμα συστηματικής καταστροφής των δασών στην Ευρώπη, αποτέλεσε πριν χρόνια η Ρουμανία. Στη χώρα αυτή, μετά το 1990 και δυστυχώς για διάστημα σχεδόν 10 ετών, έγιναν ανεξέλεγκτα παράνομες υλοτομίες. Υλοτομήθηκαν ποσότητες ξυλείας, πιθανόν παράνομα, ακόμα και από μεγάλα παλαιά δάση, εθνικούς δρυμούς, όπως τα αρχαία και πυκνά δάση των Καρπαθίων.
Η ασταθής πολιτική κατάσταση μετά την επανάσταση, η διαφθορά τοπικών αξιωματούχων, η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας και η διάλυση των δασικών υπηρεσιών σε πολλές περιφέρειες της Ρουμανίας, επέτρεψε σε παράνομους υλοτόμους να κόβουν ανεξέλεγκτα πολλά κυβικά μέτρα ξυλείας, αποψιλώνοντας μεγάλες εκτάσεις δασών.
Όσα δάση είχαν στοιχειώδεις δασικούς δρόμους και υπήρχε ακόμα και δύσκολη πρόσβαση σε αυτά, μέσα από τους δρόμους αυτούς,καθώς και στα δάση που η μορφολογία του εδάφους τους το επέτρεπε, έδωσε τη δυνατότητα στους παράνομους υλοτόμους να προβούν σε αυθαίρετες κοπές δένδρων, με αποτέλεσμα καταστροφικό για τα δάση αυτά.
Η ξυλεία αυτή, προϊόν σε μεγάλο ποσοστό της αυθαίρετης υλοτομίας, διοχετεύθηκε σε διάφορα μικρά και μεγάλα πριστήρια που υπήρχαν ή κατασκευάσθηκαν τότε στη χώρα. Με σκοπό να εξυπηρετήσουν κάποιες βιομηχανίες ξυλείας, οι οποίες διέθεταν εργοστάσια στη Ρουμανία, που με τη σειρά τους τροφοδότησαν με ποσότητες τέτοιου είδους ξυλείας, εταιρείες στο χώρο της κατασκευής και πώλησης συναρμολογούμενων ξύλινων επίπλων χαμηλού κόστους και ποιότητας, καθώς υπήρξαν βασικοί προμηθευτές, μέσω ενός μεγάλου δικτύου συνεργαζόμενων τοπικών βιομηχανιών υπεργολάβων με πρώτη ύλη αμφίβολης νομιμότητας αποκτηθείσα ξυλεία (για την κατασκευή των προϊόντων της).
Ταυτοχρόνως, δεν αποτελεί έκπληξη ότι εταιρείες που ωφελήθηκαν από αυτή την τακτική, επεκτάθηκαν με αλυσίδες καταστημάτων λιανικής πώλησης επίπλων, οικιακού – επαγγελματικού εξοπλισμού τόσο στην ευρωπαϊκή αγορά όσο και στην αμερικανική καθώς μετέπειτα και σε άλλες ηπείρους.
Δεδομένου του χαμηλού κόστους των αυτοσυναρμολογούμενων προϊόντων, την σχετικά καλαίσθητη εμφάνισή τους αλλά και την πρωτοτυπία στο σχεδιασμό, τα προϊόντα αυτά είχαν μεγάλη αποδοχή από το καταναλωτικό κοινό και ιδιαίτερα από τους νέους, οι οποίοι συνολικά αγνοούσαν την ύποπτη προέλευση μεγάλου ποσοστού της χρησιμοποιημένης ξυλείας που έφτανε στο σπίτι τους σαν τελικό προϊόν (έπιπλα κλπ), ενθαρρύνοντας, εν αγνοία τους, μια “αντι-οικολογική ” πρακτική που δεν υποστηρίζει το σεβασμό προς το φυσικό περιβάλλον του ίδιου του ανθρώπου.
Δημιουργήθηκε μεγάλη αντίδραση, τόσο μέσα στη Ρουμανία όσο και διεθνώς, για τις αυθαίρετες πρακτικές των παράνομων υλοτομιών. Οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τα δάση, έβλεπαν μέσα σε 5-6 χρόνια τα δάση να καταστρέφονται και αντιδρούσαν.
Αυτή βέβαια η απαράδεκτη κατάσταση, σταμάτησε κάποια στιγμή μετά τις συνεχόμενες έντονες αντιδράσεις και πιέσεις. Οι ζημιές όμως σε πολλά δάση είχαν ήδη συντελεσθεί. Εκτός πολλών μαχητικών οικολογικών οργανώσεων και φορέων,σημαντικό ρόλο έπαιξε και η ταυτόχρονη αντίδραση άλλων ανταγωνιστριών εταιρειών επίπλων, οι οποίες χρησιμοποιούσαν ξυλεία από νόμιμες κανονικές υλοτομίες. Φυσικά, η ξυλεία αυτή ήταν ακριβότερη από την φτηνότερη τιμή που είχε η παράνομα υλοτομημένη ξυλεία.
Οι παραδοσιακές εταιρείες επίπλων και πριστήρια πίεσαν και αυτοί προκειμένου να σταματήσει η πρακτική των παράνομων υλοτομιών, προφανώς γιατί διεθνώς αντιμετώπιζαν ζημιές και μεγάλο ανταγωνισμό στα έπιπλά τους.
Αποτέλεσαν λοιπόν λόγω των οικονομικών συμφερόντων τους φυσικό σύμμαχο στην επιτυχή προσπάθεια τερματισμού των παράνομων υλοτομιών.
Φυσικά, τόσο μέσα στην Ρουμανία όσο και διεθνώς, υπήρξε συνεχής ανάδειξη των πρακτικών της παράνομης υλοτομίας και ασκήθηκαν μεγάλες πιέσεις για το σταμάτημα των καταστροφών των δασών, τόσο από οικολογικές οργανώσεις όσο και από διεθνείς φορείς, με αποτέλεσμα να σταματήσει επιτέλους η παράνομη υλοτομία.
Στην Ρωσία, αλυσίδα φτηνών αυτοσυναρμολογούμενων επίπλων για διάστημα 4- 5 ετών μετά το 1900, που υπήρχε στη χώρα αυτή πολιτική αστάθεια, εκμεταλεύτηκε ξυλεία προερχόμενη από αμφίβολης νομιμότητας υλοτομίες όπως περίπου είχε γίνει και στη Ρουμανία.
Στη Ρωσία μέσω συνεργαζόμενων τοπικών βιομηχανιών, για την κατασκευή των συναρμολογούμενων DIY επίπλων της, χρησιμοποιήθηκαν επίσης κάποιες ποσότητες, παράνομα, υλοτομημένης ξυλείας. Η παράνομη αυτή πρακτική, εκεί σταμάτησε με επέμβαση του κράτους σχετικά γρήγορα. Αυτό έγινε λόγω των μεγάλων αντιδράσεων που υπήρξαν και στη χώρα αυτή, για τις υλοτομίες αυτές, με αποτέλεσμα οι προκληθείσες ζημιές στα δάση να μην είναι τόσο μεγάλες όσο στη Ρουμανία.
Τον προηγούμενο αιώνα σε ορισμένες χώρες της Κεντρικής Αφρικής και της Ν. Α. Ασίας, υπήρξε και εκεί επί σειρά ετών λόγω και της αποικιοκρατίας, οργανωμένο το φαινόμενο των παράνομων υλοτομιών.
Οι χώρες αυτές έχουν μεγάλα τροπικά δάση με πλούσια ποικιλία ξυλείας καλής ποιότητας. Στις χώρες αυτές υπήρξε στο παρελθόν σοβαρότατο πρόβλημα παράνομων υλοτομιών το οποίο όμως σταδιακά και μετά από αντιδράσεις περιορίστηκε. Το φαινόμενο των παράνομων υλοτομιών δεν υπάρχει πλέον στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Υπάρχει και εφαρμόζεται αυστηρά στις περισσότερες χώρες η δασική νομοθεσία.
Αναμφισβήτητα δεν είναι μόνο η αυστηρή τήρηση της δασικής νομοθεσίας αλλά και οι οργανωμένες δασικές υπηρεσίες κάθε χώρας που ελέγχουν και αποτρέπουν τέτοιες πρακτικές. Σε πολλές χώρες οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τα δάση, αποτελούν επιπλέον προστασία και συμμετέχουν στην προφύλαξη των δασών.
Πολλοί από αυτούς εργάζονται στα δάση και ζουν από αυτά, με αποτέλεσμα να είναι ευαισθητοποιημένοι με την βιωσιμότητα και προφύλαξη του δασικού πλούτου. Το δάσος εξασφαλίζει σε αυτούς, εκτός των άλλων, εισοδήματα στους ίδιους και στα παιδιά τους.
Βλέπουμε προβλήματα παρανομιών σε λίγες πλέον χώρες όπου υπάρχει διάλυση του κράτους, ανομία και ιδιαίτερα ανυπαρξία των δασικών υπηρεσιών. Ευτυχώς για τα δάση, οι χώρες αυτές είναι πλέον πολύ λίγες στον κόσμο.
Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν στις ημέρες μας διεθνείς οργανισμοί που επιτηρούν και ελέγχουν την νομιμότητα των υλοτομιών και την επιστημονικά ορθολογική διαχείριση των δασών με άξονα την αειφορία. Οι οργανισμοί αυτοί FSC και PEFC παρέχουν διεθνείς πιστοποιήσεις σε όλα τα δασικά προϊόντα.
Οι πιστοποιήσεις αυτές εκτός των άλλων, αναδεικνύουν το σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και τη βιωσιμότητα των δασών. Τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά το 2000, έχουν θεσπισθεί παγκόσμια πολύ αυστηροί κανόνες και νομοθεσίες.
Σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και στο μεγαλύτερο ποσοστό των χωρών της γης γίνονται πλέον απόλυτα σεβαστοί οι διεθνείς κανόνες και οι πιστοποιήσεις PEFC και FSC για την οικολογική διαχείριση των δασών και την προέλευση των δασικών προϊόντων.
Ελάχιστες χώρες συνεχίζουν να αδιαφορούν για τους διεθνείς κανονισμούς και πιστοποιήσεις και αποτελούν εξαιρέσεις στον κανόνα της συμμόρφωσης και νομιμότητας στις υλοτομίες ( πχ. η Βραζιλία).
Οι μη συμμορφούμενες χώρες με τους διεθνείς κανονισμούς και πιστοποιήσεις, αντιμετωπίζουν εκτός των άλλων κυρώσεων και πολλούς φραγμούς στις εξαγωγές των προϊόντων τους με δυσμενείς συνέπειες για τις οικονομίες τους.
Οι πυλώνες μεταφοράς υψηλής τάσης
Είναι παγκόσμιο φαινόμενο στις χώρες που υπάρχουν μέσα ή κοντά στα δάση, εγκαταστημένοι πυλώνες μεταφοράς ρεύματος υψηλής τάσης, να προκαλούνται πολλές φορές δασικές φωτιές. Σε πολλές χώρες του κόσμου, μεγάλο μέρος των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, είναι υπογειοποιημένο. Η υπογειοποίηση είναι πιο ασφαλής και δεν δημιουργεί συνήθως πρόβλημα δασικών φωτιών.
Σε άλλες χώρες, όπως και στην πατρίδα μας, η μεταφορά ρεύματος υψηλής τάσης, γίνεται με εναέρια καλώδια με την χρήση πυλώνων. Τα καλώδια που είναι τοποθετημένα στους πυλώνες αυτούς, διασχίζουν τις χώρες όπως είναι επιβεβλημένο για τη ρευματοδότησή τους από την μία τους άκρη, έως την άλλη.
Πολλές φορές, για πολλούς λόγους και από διάφορες αιτίες, τα εναέρια αυτά δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, όπως και διάφορα άλλα αναγκαία (μετασχηματιστές κλπ Η/Μ εγκαταστάσεις), μπορεί να προκαλέσουν δασικές πυρκαγιές.
Σε όλο τον κόσμο τα κακώς συντηρημένα δίκτυα και οι απαραίτητες εγκαταστάσεις τους ( μετασχηματιστές κλπ) έχουν προκαλέσει δασικές φωτιές. Αρκετές φορές δεν φταίει μόνο η παλαιότητα, η κακή συντήρησή τους και η γήρανσή τους αλλά μπορεί και από κάποιο ατύχημα ή δολιοφθορά, η αστοχία υλικών να προκληθεί δασική πυρκαγιά.
Επειδή αυτοί οι πυλώνες είναι εγκαταστημένοι παντού ακόμα και μέσα στα δάση όπως και σε μέρη δύσβατα, οι πυρκαγιές που προκαλούν, καθιστούν δύσκολη την κατάσβεσή τους, λόγω της μεγάλης έκτασης που παίρνει γρήγορα η φωτιά.
Η παγκόσμια εμπειρία έχει δείξει, ότι λόγω των χιλιάδων πυλώνων που είναι τοποθετημένοι και των εκατομμυρίων χιλιομέτρων καλωδίων, εξαρτημάτων κλπ Η/Μ εγκαταστάσεων, πολλές δασικές φωτιές έχουν προκληθεί από αυτούς.
Σπουδαίο ρόλο στην πρόληψη και αποφυγή πυρκαγιών, παίζει η σωστή συντήρηση των δικτύων, των μετασχηματιστών και των Η/Μ εγκαταστάσεών τους καθώς και η έγκαιρη αντικατάσταση των παλαιών η γερασμένων υλικών.
Συνέπειες των δασικών πυρκαγιών
Οι πυρκαγιές δημιουργούν καταστροφές στην βιοποικιλότητα και ενισχύουν την διάβρωση των εδαφών. Πυρκαγιές μεγάλης έντασης και διάρκειας, δημιουργούν ανεξέλεγκτες καταστροφές στα δάση και πολύ μεγάλες απώλειες στην βιοποικιλότητα.
Πουλιά, ερπετά, άγρια ζώα κλπ καίγονται γιατί δεν προλαβαίνουν να ξεφύγουν από τον πύρινο κλοιό. Δυστυχώς όμως, αβέβαιο είναι και το μέλλον αυτών των ζώων κλπ που θα διασωθούν, γιατί θα αντιμετωπίσουν τις επόμενες εβδομάδες, αμέσως μετά την πυρκαγιά, την πείνα και την καταστροφή των καταφυγίων τους.
Αν όλα πάνε καλά, θα περάσουν πολλά χρόνια για να επανέλθει η ισορροπία στα οικοσυστήματα, όπως γινόταν στο παρελθόν επί αιώνες.
Αυτό πλέον δεν είναι δεδομένο λόγω των δυσμενών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής . Οι φυσικές καταστροφές πλέον δημιουργούν τετελεσμένα. Στα καμμένα δάση αν δεν γίνουν άμεσα σοβαρά έργα αποκατάστασης, υφίστανται αναπόφευκτα τις τραγικές συνέπειες της διάβρωσης.
Μετά από κάποιες δυνατές βροχοπτώσεις, οι πλημμύρες που δημιουργούνται, διοχετεύουν μεγάλες ποσότητες νερού άμεσα μέσα από νέους χειμάρρους που δημιουργούνται και πληθαίνουν ή τους παλαιούς που διευρύνονται και υπερχειλίζουν.
Έτσι, προκαλούν μετά από λίγα χρόνια, μεγάλες καταστροφές στις περιοχές γύρω από τα καμένα δάση. Αυτή η αλυσίδα πυρκαγιά – πλημμύρες- διάβρωση εδαφών κλπ, δημιουργεί συνεχώς νέα προβλήματα στα δάση, στους ανθρώπους, στο περιβάλλον και στις υποδομές.